Edukacja i interpretacja dziedzictwa

Interpretacja Dziedzictwa jest dyscypliną, która pozwala się poruszać między różnymi dyscyplinami i metodykami, i ma na celu tworzenie mediów interpretacyjnych i materiałów komunikacyjnych między zasobami dziedzictwa (przyrodniczymi i kulturowymi) a odbiorcami zewnętrznymi. Jej definicja ewoluuje od momentu powstania blisko wiek temu.

Interpretacja Dziedzictwa jest dyscypliną, która pozwala się poruszać między różnymi dyscyplinami i metodykami, i ma na celu tworzenie mediów interpretacyjnych i materiałów komunikacyjnych między zasobami dziedzictwa (przyrodniczymi i kulturowymi) a odbiorcami zewnętrznymi. Jej definicja ewoluuje od momentu powstania blisko wiek temu.
Interpretacja dziedzictwa odnosi się do wszystkich sposobów, poprzez które informacja jest komunikowana gościom w punkcie edukacyjnym, przyrodniczym czy rekreacyjnym, takim jak muzeum, park czy centrum naukowe. Dokładniej, jest to komunikowanie informacji, lub wyjaśnienie natury, pochodzenia, przeznaczenia zasobów historycznych, przyrodniczych lub kulturowych, obiektów, stanowisk i zjawisk z wykorzystaniem metod spersonalizowanych i niespersonalizowanych. Niektóre międzynarodowe autorytety w muzeologii wolą określenie mediacja (pośrednictwo) dla tej samej koncepcji, stosując użycie w innych językach europejskich

Celem Interpretacji Dziedzictwa: Fascynujące, nie wyjaśniające. Zaciekawić, nie ilustrować. Zaangażować, nie nauczyć. Proces polega na: prowokowaniu, korelowaniu, odsłanianiu.

Wybraliśmy dwa najczęściej używane na polu profesjonalnym i naukowym:

1. Stowarzyszenie na rzecz Interpretacji Dziedzictwa (1996): „Sztuka odsłaniania in situ znaczenia dziedzictwa przyrodniczego, kulturalnego i historycznego gościom odwiedzającym takie miejsca w swoim wolnym czasie „.
2. Narodowe Stowarzyszenie na rzecz Interpretacji (2000): „Interpretacja jest procesem komunikacji, w którym tworzy się połączenia emocjonalne i poznawcze pomiędzy zainteresowaniem odbiorców a znaczeniem odziedziczonych zasobów”.

Freeman Tilden (1957), jeden z ojców interpretacji, sformułował pewne zasady interpretacji, które pozostają podstawą tej dyscypliny:

1. Interpretacja będzie jałowa, jeśli nie połączy tego, co prezentuje lub opisuje, z osobowością i doświadczeniem odbiorcy.
2. Samo podanie informacji nie jest interpretacją. Interpretacja to ujawnienie znaczeń ukrytych pod informacją. Choć interpretacja zawiera element informacji, to są to dwie całkiem odrębne kategorie
3. Interpretacja jest sztuką obejmującą wiele dziedzin. Każdej zaś sztuki do pewnego stopnia można się nauczyć.
4. Głównym celem interpretacji nie jest nauczanie, lecz pobudzanie do myślenia.
5. Interpretacja powinna mieć na celu przekazanie wizji całości, a nie tylko części. Jej adresatem powinien być człowiek w całej swej złożoności.
6. Interpretacja skierowana do dzieci (mniej więcej do 12 roku życia) powinna być nie tyle okrojoną i uproszczoną wersją prezentacji dla dorosłych, ile raczej działaniem opartym na całkiem odrębnych przesłankach. Najlepiej jest opracować osobny program dla dzieci.

Cele:

Interpretacja Dziedzictwa ma dwa rodzaje celów. Z jednej strony , cele ogólne są ukierunkowane na zasoby. Cele te odnoszą się do zarządzania, jakości i przyjemności z wyglądu, właściwego wykorzystania zasobów i korzyści społecznych, kulturowych i gospodarczych. Z drugiej strony, cele szczegółowe są ukierunkowane na komunikację , tj. są ukierunkowane na odbiorcę. Cele te można podzielić na trzy (Morales, 2001):

• Cele edukacyjne – co chcemy, żeby odwiedzający wiedział.
• Cele emocjonalne – co chcemy, żeby odwiedzający czuł.
• Cele związane z nastawieniem – co chcemy, żeby odwiedzający zrobił.

Grupę docelową stanowią członkowie społeczności lokalnej, organizacje, specjaliści od interpretacji dziedzictwa. Dobrze jest zaprosić do procesu pewną liczbę, różnorodnych interesariuszy, w celu uzyskania różnych perspektyw. Wskazane jest, żeby pracować na dwóch poziomach: szkoleniach z zakresu interpretacji dziedzictwa oraz wykorzystać to, co mogą wnieść specjaliści z zakresu interpretacji dziedzictwa do społeczności.

Narzędzie to może być zastosowane na każdym etapie istnienia ekomuzeum, zarówno na etapie projektowym jak i w istniejącym i skonsolidowanym ekomuzeum, jako że praca z interpretacją dziedzictwa jest zawsze wartościowym narzędziem zarówno przy tworzeniu projektu ekomuzeum jak i w ekomuzeum funkcjonującym.