Narzędzie No. 8: Ewaluacja ekomuzeum i monitorowanie oddziaływania
1-3 miesięcy
Zewnętrzna ewaluacja
Wiele regionów włoskich zaaprobowało prawo dotyczące ekomuzeów, ale tylko kilka zewaluowało dokonania ekomuzeów i nie monitorowało oddziaływania. Ostatnio, w niektórych regionach, takich jak Lombardia i Piemont, druga generacja ustawodawstwa weszła w życie. Przyczynia się ona do ukształtowania tak zwanych ekomuzeów włoskich 2.0.
Wspólną kwestią wynikającą z nowego prawa jest rola ekomuzeów w opiece, zarządzaniu, wzmacnianiu i zabezpieczeniu żywego dziedzictwa i krajobrazu przy zaangażowaniu społeczności i potrzeba systemu monitorowania osiąganych efektów i zachowanie minimalnych wymagań prawnych.
Obecnie okresowe monitorowanie i działania szkoleniowe są prowadzone tylko w niektórych regionach i prowincjach, takich jak Lombardia i Puglia, ale ostatnie prawo w Regionie Piemont wprowadziło okresowy monitoring.
Region Lombardii ewaluował ekomuzea zarówno za pomocą formularzy (link) jak i wizyt w terenie. Nowe wymagania dla ekomuzeów w Lombardii uwzględniają również kwestie monitorowania oddziaływania kulturowego.
Sieć Ekomuzeów Lombardzkich przyjęła Vademecum for ecomuseums 2.0 które jest dokumentem udostępnionym wszystkim ekomuzeom w celu wyjaśnienia i pogłębienia minimalnych wymagań do uznania ekomuzeów w Lombardii.
Autoewaluacja (wewnętrzna)
Według De Varine, ewaluacja jawi się jako nie tylko prawnie uzasadniony warunek do uznania i utrzymania etykiety “Ekomuzeum”, ale także, i może przede wszystkim, jako sposób na stałą poprawę jakości metod i potwierdzenie prawdziwości społecznej użyteczności każdego ekomuzeum.
Proces ekomuzeum wymaga krytycznej kontynuacji tak stałej jak to tylko możliwe prowadzonej dobrowolnie przez wszystkich aktorów samodzielnie, najlepiej z pomocą osoby z zewnątrz. De Varine proponuje wspólne działanie przy samobadaniu, które powinno prowadzić do wspólnie przyjętych poprawek w zakresie celów, metod i programów. Nie jest to kwestia osiągania rezultatów ilościowych czy hipotetycznie „obiektywnej” statystyki. Jest to też w pewnym sensie proces samodzielnego szkolenia dla osób, które są najbardziej zaangażowane w życie ekomuzeum i które często nie uzyskały specyficznych kwalifikacji zawodowych. Ekomuzea włoskie, a w szczególności te z Piemontu, były kilkakrotnie przedmiotem refleksji i eksperymentowania w tym temacie. De Varine w roku 2015 próbował podejścia teoretycznego, na prośbę ekomuzeów lombardzkich. Jakakolwiek samoocena wymaga wspólnej decyzji, musi być określona i przeprowadzona przez osoby, które podejmą tę inicjatywę, i to w jak najbardziej kolektywny i przekorny sposób w celu osiągnięcia decyzji w oparciu o konsensus.
Tabela autoewaluacyjna zaproponowana przez De Varine usiłuje podjąć trzy kwestie dotyczące ekomuzeum, które, jak wierzę, powinny być uwzględnione oddzielnie:
Tabela De Varine’a do autoewaluacji oddziaływania została zaprezentowana podczas konferencji w roku 2019 przez Region Piemonteu w odniesieniu do ekomuzeum (przeczytaj więcew języku francuskim; zobacz: table of evaluation)
Inside-Outside Impact Model Douglasa Wortsa
Nunzia Borrelli, Barbara Kazior, Marcelo Murta, Óscar Navajas, Nathalia Pamio, Manuel Parodi-Álvarez, Raul dal Santo, Julio Seoane
This project has been funded with support from the European Commission. The content of this website reflects the views only of the author, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.
O ile nie zaznaczono inaczej, zawartość tej witryny jest objęta licencją Creative Commons Attribution 4.0 International license.
