Lis Aganis Ecomuseo delle Dolomiti Friulane

>
>

Lis Aganis Ecomuseo delle Dolomiti Friulane

Case Study Contents

1. Dane Ekomuzeum

Nazwa Ekomuzeum

Lis Aganis Ecomuseo delle Dolomiti Friulane

Data utworzenia

Sierpień 2004

Adres

via Maestri del Lavoro, 1, 33085 Maniago PN

Telefon

0427 764425

1.1. Opis Ekomuzeum

Ekomuzeum Lis Aganis powstało dzięki Inicjatywie Społecznej LEADER I w sierpniu 2004. Stowarzyszenie ma obecnie ponad 70 członków (Gminy, szkoły, miejsc przyrodniczych, konsorcjów i stowarzyszeń kulturalnych Pro Loco) i 30 Komórek Tematycznych wstawionych do przewodników ekomuzeum: woda, kamienie i rzemiosło.
Stowarzyszenie ma obecnie ponad 70 członków (gminy, szkoły, miejsca przyrodnicze, konsorcja i stowarzyszenia kulturalne) i 30 Komórek Tematycznych, wstawionych do przewodników ekomuzealnych: woda, kamienie i rzemiosło. Komórki tematyczne łączą członków, którzy mają podobne działania, w których mogą się dzielić doświadczeniami, uczestniczyć w laboratoriach, zdobywać nowe umiejętności i wiedzę i być promotorami terytorium i ochronę dziedzictwa lokalnej społeczności.
Najważniejszymi celami ekomuzeum są:

  • Wzmocenienie i ochrona dziedzictwa, kultury;
  • Poprawa lokalnej gospodarki
  • Wzmocnienie dziedzictwa kulturowego;
  • Rozwój zrównoważony (Agenda 21);
  • Planowanie partycypacyjne (ze Stołami Robocymi) ;
  • Poprawa jakości życia na terenach wiejskich;
  • Zachowanie tradycji;
  • Upowszechnienie działań kulturowych ze społecznością;
  • Opowiadać społecznościom o działaniach ochronnych, także młodym ludziom;
  • Badania, które są podstawą każdego projektu realizowanego przez ekomuzeum;
  • Poprawa potencjału do przyjmowania nowych propozycji, kultur, mieszkańców.;

Ekomuzeum ma na celu ochronę i wzmocnienie dziedzictwa, terytorium, i wzmocnienie kulturowe, w sposób ewolucyjny w oparciu o potrzeby społeczności. Wizja ekomuzeum jest powiązana z terytorium w celu ochrony lokalnych tradycji i włączenia mieszkańców w badania, zgodne z ich zainteresowaniami.
Główne działania organizowane przez ekomuzeum:

  • Laboratoria, które są działaniami edukacyjnymi służącymi poznaniu dziedzictwa i przekazaniu wiedzy, zorganizowane z ekspertami lokalnymi dla rodzin i szkół;
  • Przewodniki edukacyjne po terytorium dla szkół I innych użytkowników;
  • Prace badawcze i analizy dotyczące przywrócenia pamięci i emocji odnośnie przeszłości;
  • Opracowanie materiałów edukacyjnych, informacyjnych i popularyzatorskich w celu promocji ekomuzeum;
  • Spotkania (konferencje, warsztaty);
  • Wystawy (również wystaw objazdowych i interaktywnych);
  • Spacery po dziedzictwie;
  • Wizyty studyjne mające na celu odkrywanie dziedzictwa;
  • Wydarzenia I dni tematyczne (archeologia, mozaiki, stare rzemiosła, młyny i mąka, starożytne piece i lokalne korzyści);

Wszystkie działania opierają się na potrzebach społeczności, wysłuchaniu i propozycjach członków. Laboratoria zostały zaproponowane przez członków, a ekomuzeum pomaga im we wdrożeniu. Ekomuzeum próbuje unikać wolontariatu, przykładając wartość do pracy każdej osoby, faktycznie organizator/nauczyciel laboratorium jest zawsze opłacany.

1.2. Członkowie Ekomuzeum

Osoba zarządzająca

Rita Bressa

Stanowisko
Prezes
Kontakt
rita.bressa@libero.it
Liczba członków zespołu ekomuzeum

17

Kwalifikacje/szkolenia członków zespołu

Głównymi organami Ekomuzeum są: Zgromadzenie Członków, Komitet Wykonawczy (złożony z siedmiu członków, Prezesa, Wiceprezesa i pięciu Dyrektorów), Komitet Naukowo-Techniczny (trzech członków wybranych spośród wybitnych osobowości świata kultury, sztuki i nauki, które wnoszą wsparcie merytoryczne w opracowaniu projektów i działań Stowarzyszenia) i Komisja Rewizyjna (trzech członków, którzy kontrolują zarządzanie administracyjne Stowarzyszenia).
Ekomuzeum ma również Koordynatora i pracownika Sekretariatu, rzecznika prasowego i eksperta lub współpracowników, którzy są zatrudniani w zależności od planowanych lub organizacyjnych potrzeb.
Lis Agnis opiera się na systemie dzielenia wyborów i udziału (z projektami klastrowymi), wszyscy członkowie są zaangażowani w różnym czasie i fazie zgodnie z ich rolą:

  • Podczas Spotkań Członków zatwierdzane są ogólne kierunki polityki i budżety, CONTROLLARE TRAD,
  • Komitet Wykonawczy zatwierdza projekty i wydatkowanie środków;  
  • Komitet Naukowo-Techniczny określa kierunki działań i planowanie makrosystemowe w porozumieniu z Koordynatorem; 
  • Podczas Grup Fokusowych (w których uczestniczą interesariusze) rozpatrywane są inicjatywy indywidualne, planowanie sieciowania i określane są zasoby, które można aktywować; 
  • Grupa ds. Projektowania składa się z ekspertów I nauczycieli, którzy rozwijają specyficzne projekty, prowadzą tutoring dla niektórych „pilotażowych” komórek;
  • Podczas Grup Roboczych (w których uczestniczą również nie-członkowie) dyskutowane są propozycje, sugestie n poziomie praktyczno-operacyjnym, wkład w zakresie nadawania obiektów, udostępnienia dziedzictwa przekazywanego ustnie, materiałów dokumentacyjnych itp.; 

Rada Dyrektorów, złożona z 9 członków, ma za zadanie akceptację projektów i wydatkowanie środków. Komitet Naukowo-Techniczny jest powoływany przez Radę Dyrektorów, i udziela wsparcia merytorycznego w tworzeniu projektów i działań Stowarzyszenia w porozumieniu z Koordynatorem.
Zespół zarządzający jest tworzony przez 8 członków, którzy mają zróżnicowane wykształcenie (nauczyciele, były urzędnik bankowy, sekretarka szkolna, lekarz i pracownik). Prezes, Rita Bressa jest burmistrzem Cimolais I ma dyplom studiów technicznych.
Zespół merytoryczny tworzą:

  • Chiara Aviani koordynator, z dyplomem Nauk o Środowisku
  • Marina Ovin, sekretarka, z dyplomem naukowym
  • Margherita Piazza, odpowiedzialna za komunikację, architekt, również grafik 
  • Chiara Sartori, pracuje w dziale komunikacji i zarządza laboratoriami i usługami zewnętrznymi, ma wykształcenie turystyczne. 

Personel museum tworzą:

  • Cristina de Zorzi, pracownik museum, historyk sztuki, wyspecjalizowana też w ochronie dóbr antropologicznych, 
  • Marta Pascolini, współpracownik muzeum, doktor antropologii

Zespół tymczasowy tworzą:

  • Laura Guaianuzzi, specjalistka w katalogowaniu ruchomości I historii, odpowiedzialna za centrum dla zwiedzających w Zamku Maniago I badania archiwów
  • Abu Doya, pracownica biura turystycznego
  • Flavia Favetta, sekretarka biura Travesio, z dyplomem naukowym
  • Francesco Zanet, fotograf

Komitet Naukowo-Techniczny tworzą:

  • Giuliano Cescutti, były pracownik banku, lokalny historyk
  • Alessandro Favelli, nauczyciel, odpowiedzialny za studia archiwistyczne
  • Massimo Milanese, pasjonat lokalnej historii

1.3. Szkolenia

Na podstawie przeprowadzonych wywiadów trzeba podkreślić, że szkolenia dla kadry ekomuzeum są niewystarczające, ponieważ są nieciągłe i brakuje na nie czasu. Niektórzy członkowie ekomuzeum przeszli szkolenia w zakresie działań społecznych. Kadra ekomuzeum wymaga szkoleń na temat komunikacji, mediów społecznościowych I zarządzania projektami, podczas gdy członkowie ekomuzeum potrzebują szkoleń dotyczących nowych technologii. Ogólnie, więcej szkoleń jest oferowanych członkom niż personelowi: Faktycznie, przez lata ponad 150 przewodników zostało przeszkolonych przez ekomuzeum, część z nich nadal z nim współpracuje, podczas gdy pozostali obrali inną drogę. Jako, że nie ma stale prowadzonych szkoleń, wiele przeszkolonych osób, nie mając zagwarantowanego finansowania na przyszłość, odchodzi; z drugiej strony, inni nie chcą poświęcać weekendów na szkolenia i rezygnują z kursów. Rozwiązaniem mogłoby być stworzenie start-up’u z lokalną Wyższą Szkołą Turystyczną w celu stworzenia synergii stałych szkoleń pomiędzy ekomuzeum a naukowcami. 

Ogólnie, potrzeby szkoleniowe są “autodiagnozowane” wśród kadry, natomiast członkowie społeczności wypełniają raz na rok formularz z siatką oceny w odniesieniu do zrealizowanych projektów, w której możliwe jest zidentyfikowanie potrzeb szkoleniowych. Szkolenia są prowadzone za damo dla członków z wykorzystaniem specyficznych metod: kurs nauczany w sali szkoleniowej a następnie doświadczenie w terenie. Projekty regionalne i fundusze pozwalają ekomuzeum na korzystanie ze specyficznych kursów.

Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców zapoczątkowało dobry dialog z lokalną społecznością dzięki projektowi „LAMEmoria” (Pamięć Ostrza), który zaangażował byłych rzemieślników. Co więcej, dzięki projektowi Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum powstało, które angażuje rzemieślników i entuzjastów noży, i przez nie może identyfikować potrzeby szkoleniowe społeczności.

Innym sposobem badania potrzeb społeczności i odpowiadaniem na nie są Stoły Robocze (Tavoli di Lavoro): projekty przekrojowe, podzielone tematycznie między ekomuzeum i jego członków.

Przykłady szkoleń oferowanych przez Ekomuzeum

SZKOLENIE OPISODBIORCY
CZŁONKOWIE EKOMUZEUM (ZESPÓŁ FACHOWCÓW)SPOŁECZNOŚĆ LOKALNA
Krosna, wątek i osnowa
(we współpracy ze Stowarzyszeniem Sztuki Tekstylnej)
- Nauka techniki budowania czy pracy z małym, prostym krosnem
- Odkrywanie techniki, która w przeszłości, z dużym krosnem, była wykorzystywana do tworzenia płótna, koców, dywanów.
- Odkrywani, jak z nici można zrobić mały kawałek tkaniny czy „kolorową” sylwetkę o najbardziej zróżnicowanym kształcie.
X
Przeplatanie
(we współpracy ze Stowarzyszeniem Sztuki Tekstylnej)
Zrozumienie sztuki, która pozwalała dziadkom tworzyć sakwy, koszyki do noszenia różnych materiałów podczas długich zimowych wieczorów. Słuchanie historii o tym, jak te pojemniki były przygotowywane, o wyborze rodzaju i sposobie zbierania surowca. Zrozumienie, na ile cierpliwość I umiejętności były podstawowymi czynnikami tworzenia funkcjonalnych, zróżnicowanych i długotrwałych przedmiotów. Dobra zabawa podczas nauki techniki i eksperymentowanie przez tworzenie małych przedmiotów z wikliny, papieru i innych materiałów.X
Od wełny do filcu
(we współpracy ze Stowarzyszeniem Sztuki Tekstylnej)
Tworzenie małych przedmiotów filcowych w celu nauczenia się procesu od strzyżenia owiec, przez nić wełnianą do tkaniny.X
Kamienie, lastryko i mozaiki
(we współpracy z Szkołą Mozaiki z Friuli)
Tworzenie szkicu z różnych materiałów, który przypomina typowy rysunek robiony przez mistrzów mozaiki i twórców lastryko.X
Czy jesteś Neandertalczykiem czy Homo Sapiens?
(we współpracy ze Stowarzyszeniem Kulturalnym z Pradis)
Jest to twórczy warsztat prehistorycznych rzemieślników: wykorzystanie muszli morskich, piór, ziemi i barwiących tlenków do tworzenia przedmiotów, biżuterii i spersonalizowanej biżuterii wykorzystywanych przez społeczności paleolityczne.X
Naturalne malowanie jagodami i kwiatami (we współpracy z Obserwatorium Vivaro Magredi Observatory)Stworzenie czegoś wyszukanego z różnych materiałów: papieru, drewna, tkaniny.X
Nasiona także latają
we współpracy z Obserwatorium Vivaro Magredi Observatory)
Seria warsztatów odkrywania sekretów przyrody. Strategie, wynalazki i techniki latania wykorzystywane przez nasiona do dalekiego latania. Porady od przyrody do budowania modeli I maszyn latających i wymyślanie historii, które przeplatają się z wiatrem.X
Marzenie ludzi o lataniu
(we współpracy z Balthazar Montereale Valcellina)
Co jest potrzebne do latania? Skrzydła, powietrze, siła. Tylko powietrze, właściwe ciśnienie, potrzeba tylko szczególnego kształtu, żeby szybować w przestworzach? Wiele pytań, na które odpowiedzią jest budowanie papierowych samolotów, zaczynając od skrzydeł ptaków, przez spadochrony i pociski – odkrywanie sekretów powietrza, ciśnienia, windy.X
Godzina ważki i jak zwierzęta widzą (we współpracy z Balthazar Montereale Valcellina i Costanza Uboni)Laboratorium do zrozumienia różnicy pomiędzy okiem ludzkim I okiem innych zwierząt. Budowanie przenośnej ciemni ułatwi zrozumienie tych różnic.X
Orientacja
(we współpracy z Semiperdo Orienteering Maniago)
Warsztaty z orientacji dla 9-/10-latków (pierwszy cykl dla 4-5-latków). Może być przeprowadzony wyłącznie w miejscach, gdzie powstały specyficzne mapy. 3 dwugodzinne spotkaniaX

Przykłady zidentyfikowanych potrzeb szkoleniowych

OBSZAR / DZIEDZINA D OPIS SPOSÓB PROWADZENIA (WIRTUALNY / STACJONARNY / WARSZTAT / ETC.)ODBIORCY
CZŁONKOWIE EKOMUZEUM (ZESPÓŁ FACHOWCÓW)SPOŁECZNOŚĆ LOKALNA
KomunikacjaNauka tworzenia dobrej strategii komunikacyjnej w celu osiągnięcia większej liczby odbiorców.Przeplatanie
(we współpracy ze Stowarzyszeniem Sztuki Tekstylnej)
X
Marketing w mediach społecznościowychNauka tworzenia efektywnej kampanii w mediach społecznościowych i zarządzania wszystkimi kanałami online w efektywny sposób.X
Zarządzanie projektemNauka zarządzania projektami 360°.X

3. Finansowanie i zasoby

Typ podmiotu
Stowarzyszenie
Własność
Publiczna
Status oficjalny
Ekomuzeum jest uznane przez Prawo Regionalne nr 23 z 25 września 2015
Roczny budżet
606.660,09 € (wg sprawozdania finansowego za rok 2019)

Ekomuzeum ma różne kanały finansowania, z których główne to:

  • Źródłem podstawowym jest Prawo Regionalne nr 23 z 25 września 2015, które uznaje ekomuzea we Friuli-Wenecji Julijskiej i zapewnia im wszystkim finansowanie każdego roku;
  • Nabór wniosków finansowanych przez Region w zakresie promocji turystyki i działalności kulturalnej;
  • Nabór wniosków finansowanych przez Gminy; w jednym z nich ekomuzeum wygrało zarządzanie Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców (gdzie zlokalizowana jest siedziba ekomuzeum) dzięki Art Bonus.
  • Fundacje;
  • Banki.

Z powodów etycznych ekomuzeum nie korzysta z prywatnego finansowania, jako że projekty prowadzone przez ekomuzeum są z łatwością finansowane ze środków publicznych, i chce pozostawić te możliwości finansowe innym instytucjom. Gminy członkowskie przekazują też swój wkład co roku. 

Nie ma specjalnego partnerstwa związanego ze zdobywaniem funduszy, chociaż ekomuzeum uczestniczy w projektach dotyczących wspólnych tematów z innymi podmiotami i instytucjami. Przykładem tego jest udział w Planie Rozwoju Wiejskiego z gminami z tego obszaru: ekomuzeum wykonuje określone zadania w zakresie wdrożenia projektu, otrzymując część funduszy.

Sieci współpracy są użyteczne do uzyskiwania funduszy, i często w naborach wniosków jest taki wymóg; celem ekomuzeum jest właśnie działanie jako łącznik pomiędzy różnymi aktorami na naszym obszarze w celu wdrażania wspólnych projektów. Z czasem, rola ekomuzeum zyskuje coraz bardziej na znaczeniu w tym zakresie, na przykład w projekcie „Produkt kulturowy Pittina (lokalna rzepa)” ekomuzeum koordynowało lokalnych producentów i restauratorów w kwestii wydarzeń promujących ten produkt lokalny, zarządzając jej wzmacnianiem. Lokalni aktorzy w coraz większym stopniu uznają rolę odgrywaną przez ekomuzeum.

Ekomuzeum ma także partnerstwa finansowe z różnymi instytucjami. W pierwszym rzędzie są to partnerstwa z Uniwersytetem w Trieście (wydział Antropologiczny), Padwie i Ferrarze (Wydział Prehistorii); dodatkowo ekomuzeum współpracuje z innymi podmiotami i klubami a także podmiotami zewnętrznymi (np. Fundacją Pittini). Współpraca zaczyna się z inicjatywy ekomuzeum lub jest kontraktowana w formie partnerstwa.

4. Partycypcja Społeczna

Celami ekomuzeum są wzmocnienie kulturowe, rozwój zrównoważony (Agenda 21, przekazanie potomności, patrzenie w przyszłość z silnym zakorzenieniem w celu zmiany horyzontu), planowanie partycypacyjne (z Roboczymi Stołami), poprawa jakości życia na terenach wiejskich. Ekomuzeum ma możliwość przyjmowania nowych propozycji, kultur, mieszkańców.

Działaniami leżącymi u podstaw we wszystkich projektów są badania i dokumentacja, spotkania (konferencje, warsztaty), wystawy (w tym objazdowe), spacery z dziedzictwem w tle, warsztaty. Te ostatnie wynikają z potrzeb lokalnej społeczności i mają na celu tworzenie działań edukacyjnych, które pozwalają poznać dziedzictwo – materialne i niematerialne – i przekazać wiedzę. Propozycje członków są zawsze brane pod uwagę; faktycznie ekomuzeum pomaga tworzyć warsztaty, które są oferowane lokalnej społeczności.

Biorąc pod uwagę aspekt finansowy, ekomuzeum chce się uwolnić od wolontariatu, aby docenić wartość pracy; uczestnik laboratorium wnosi opłatę, która jest dzielona pomiędzy ekomuzeum i zarządzających danym działaniem (np. partner ekomuzeum). Jeśli organizator nie chce wynagrodzenia, pieniądze są chowane do „skarbonki” i mogą być wykorzystane przez członka kiedykolwiek w razie potrzeby. Ten sposób finansowania pomógł w rozwinięciu kapitału ludzkiego i kulturowego, wzmocnieniu poczucia tożsamości dzięki przekazaniu opowieści pierwszej osoby społeczności lokalnej.

Jeśli chodzi o zarządzanie działaniami ekomuzeum włącza członków w podejmowanie decyzji, dzielenie się projektami, utrzymywanie kontaktów ze szczególną rolą koordynacji. Faktycznie, społeczność lokalna jest integralną częścią zarządzania ekomuzeum, w celu zapewnienia reprezentatywności całego terytorium.

4.1. Ludność lokalna

Liczba mieszkańców terytorium/miejscowości, gdzie ekomuzeum jest zlokalizowane
70.250

Sposoby uczestnictwa

Ekomuzeum ma bliskie relacje z członkami społeczności. Pierwszym przykładem współpracy są Robocze Stoły, poprzez które członkowie ekomuzeum proponują projekty do wspólnej realizacji z ekomuzeum. Ten model zaangażowania ekomuzeum jest podzielony na różne fazy. Na początku, wątki tematyczne związane z terytorium zostały zidentyfikowane (elementy związane z naturalną wodą, takie jak deszcz, stare wyroby rzemieślnicze, związane z tradycjami, surowiec kamienny ze starych domów). Następnie każdy członek identyfikuje temat, który lepiej pasuje do jego działalności. Wówczas ekomuzeum tworzy propozycję spotkań, zwanych Robocze Stoły, podczas których zbiera się dobre praktyki i wdraża się wspólne projekty różnych członków. Mechanizm ten wzmacnia wymianę między ekomuzeum i lokalną ludnością, która jest alktywnie włączona w proponowanie i planowanie działań. 

Przykładem na to, jak społeczność lokalna jest włączana jest projekt PassiParole (Kroki i Słowa), który wywodzi się z potrzeby poznania terytorium i rozpoczął się od Roboczego Stołu dotyczącego krajobrazu. Następnie partnerzy rozpoczęli eksplorację terytorium w celu utworzenia map i identyfikacji miejsc , które ludzie chcieli promować oraz wyboru ekspertów do przeprowadzenia tych wycieczek z dziedzictwem w tle. Celem projektu jest uczynienie ze społeczności lokalnej ambasadorów, w projekcie był dobry udział (nawet online w czasach pandemii). Ekomuzeum początkowo dało wytyczne do tworzenia spacerów, które są samo-zarządzane przez lokalną społeczność. Inne projekty realizowane przez ekomuzeum: .

  • Projekt Il filò delle Agane dotyczya wzmocnienia tradycji przekazu ustnego w języku friulijskim poprzez lokalne historie, opowiadanymi przez lokalną społeczność (dostępne również online). Projekt jest powiązany z Muzeum Dolomitów, którego celem jest opowiadanie historii o regionie Dolomitów we wszystkich jej aspektach w innowacyjny sposób. 
  • Dydaktyka. Wnioski dydaktyczne kręcą się wokół ścieżek i tras kulturowych, które dotyczą środowiska, przyrody, geologii, spontanicznej architektury, typowych produktów lokalnych. Wnioski dotyczą: tras do wolnych spacerów, wizyt na wystawy czy do galerii, wycieczek służących poznaniu krajobrazu i warsztatów twórczych, gdzie tylko to możliwe, żeby spróbować technik i dawnej wiedzy, żeby pojąć kwintesencję terytorium i stworzyć przedmioty, które mówią i opowiadają. Ekomuzeum współpracuje aktywnie ze szkoła podstawową Vivaro, gdzie oferuje się zlokalizowane nauczanie (didattica situata). Ten projekt edukacyjny polega na włączaniu naukowców w aktywne doświadczanie terytorium, w celu lepszego zrozumienia przedmiotów szkolnych i wzmocnienia poczucia przynależności do społeczności. Szkolenie pozawala dzieciom na bycie samodzielnymi i wzmacnia umiejętności rozwiązywania problemów.
  • PASSIparole jest projektem, który powstał w ramach Roboczych Stołów na temat Map Krajobrazu i Społeczności, zaprojektowanych w celu odkrycia wiosek, tras na wolnym powietrzu, niewielkich kolekcji i ciekawych anegdot, w towarzystwie ludzie ze Społeczności. Celem PASSIparole jest osiągnięcie różnych stadiów “wolnego” chodzenia i zachęcanie do dialogu pomiędzy uczestnikami.
  • Poetyckie pąki – nagroda literacka połączona z historią terytorium poprzez poezję (także wizualnie i z muzyką) i skierowana do uczniów.
  • Przyroda i Kolor, powiązane z Roboczymi Stołami „przyroda i kolor”: zioła, rośliny i jedzenie z przeszłości”, pełne inicjatyw zajmują się rozległym światem ziół, od tych jadalnych do tych wykorzystywanych do naturalnego barwienia, uwzględniając także lokalne uprawy i ich przetwarzanie.

Każdy z tych projektów jest realizowany w oparciu o inną strategię. Poprzez określony podział na kwestie związane z terytorium (woda, kamienie, rzemiosło), ekomuzeum sformowało Komórki, które łączą członków posiadających specyficzne cele i działania. Innym mechanizmem partycypacji między ekomuzeum i jego członkami są Robocze Stoły, także podzielone tematycznie, które skupiają członków o podobnych zainteresowaniach, celach i działaniach.

4.2. Środowisko społeczne

Formy zaangażowania

Ekomuzeum nie organizuje specjalnych wycieczek dla gości zewnętrznych, ale mogą oni uczestniczyć w działaniach oferowanych społeczności lokalnej, takich jak wycieczki i laboratoria dotyczące dziedzictwa. 

Terytorium ekomuzeum charakteryzuje się zjawiskiem turystyki powrotnej (szczególnie Brytyjczyków i Amerykanów) latem. Turyści przyjeżdżają, żeby zobaczyć wybrane miejsca (np. Jaskinie Pradis, gdzie są młodzi ludzie wyszkoleni przez ekomuzeum na przewodników). Ekomuzeum współpracuje również z biurami podróży, głównie z Austrii, w celu przyjmowania grup.

Jeśli chodzi o monitorowanie działań, COVID-19 wspierał śledzenie i liczenie uczestników, nawet jeśli dane nie zawsze były zbierane. Uczestnicy różnych działań zmieniali się zgodnie z typologią proponowanych tematów; ogólnie najtrudniejszą grupą wiekową do zaangażowania są osoby w wieku 14 do 30 lat.

4.3. Analiza strony www

Typ interwencji możliwy za pośrednictwem strony internetowej

Tylko informacje Możliwość zasugerowania działań Skargi i zażalenia Zakup biletów
X
Można przeglądać przy pomocy Google czy na oficjalnym kanale mediów społecznościowych ekomuzeum
Można robić wstępne zapisy na wydarzenia czy działania.

Rodzaje dostępnych propozycji

Sugerowanie celów ekomuzeum Kwestie funduszy Kwestie planowania Kwestie dostępności
Stron internetowa jest podzielona na tematy i użytkownik może łatwo znaleźć informacje
Można znaleźć roczne sprawozdanie finansowe ekomuzeum.
Informacja o planach ekomuzeum jest dostępna na stronie internetowej.
Strona internetowa ma dobrą dostępność i jest przyjazna dla użytkownika

Jakość informacji zwrotnej

Potwierdzenie otrzymania maila jest wysyłane Propozycje są dyskutowanie na poziomie zarządu ekomuzeum Efekty dyskusji są przesyłane
Tak
Rezultaty są udostępniane wśród członków ekomuzeum

Ekomuzeum ma dwie osoby, które są odpowiedzialne za biuro komunikacji. Plan wydawniczy, w oparciu o który ekomuzeum komunikuje swoją działalność zakłada komunikowanie zarówno przez stronę internetową jak i sieci społeczne, i przez bezpośrednie wiadomości do użytkowników (przez Whatsapp i newsletter).

Newsletter ekomuzeum ma 3000 użytkowników i jest otwierany przez 80% subskrybentów; treść stanowi promocja i rezerwacji udziału w działaniach w toku. Kontakt telefoniczny dotyczy 8000 połączeń i są one realizowane przez Whatsapp, pomysł na to zrodził się podczas pandemii.

Głównym kanałem społecznym wykorzystywanym przez ekomuzeum jest Facebook i Youtube. Facebook jest używany do promocji wydarzeń i inicjatyw ekomuzeum i jego członków. Podczas lockdownu, posty były tworzone, żeby utrzymać profil facebookowy aktywny, głównym tematem były: opowieści z Komórek ekomuzeum, promocja spacerów wirtualnych i innych seminariów. Dodatkowo, podczas pandemii stworzono innowacyjne działania wirtualne, które są kontynuowane do dzisiaj (np. instruktaże technologiczne), żeby włączyć różne grupy wiekowe społeczności lokalnej (od osób starszych po dzieci).

Kanał Youtube był najbardziej odwiedzany przez dzieci podczas lockdownu. Najtrudniejszą grupą wiekową do przyciągnięcia są osoby 20- do 30-letnie.

Ogólnie, liczba odbiorców online wzrosła podczas lockdownu, uczestnictwo użytkowników jest kluczowe dla sieciowania a ekomuzeum ma na celu zaangażowanie lokalnej społeczności. Strona ekomuzeum jest dobrze skonstruowana i dostępna dla użytkowników. Jest jasny podział tematyczny, dlatego nawigacja jest prosta a wyszukiwanie informacji szybkie. Górny przycisk służy jako filtr wiedzy i jej pogłębienia.

  • Ogólne informacje o ekomuzeum
  • Geografia I terytorium ekomuzeum (Doliny)
  • Tematy, którymi zajmują się ekomuzealne Komórki (woda, kamienie, rzemiosło)
  • Trasy ekomuzeum na interaktywnych mapach
  • Główne projekty ekomuzeum
  • Biblioteka publikacji i mediów ekomuzeum (z bezpłatnym dostępem)
  • Wydarzenia organizowane przez ekomuzeum.

5. Innowacje i badania

Jeśli chodzi o badania, ekomuzeum ma silne związki z Uniwersytetem w Trieście, także dzięki współpracy samego profesora z ekomuzeum. Ekomuzeum jest miejscem badań, obserwacji i jest płynną przestrzenią, gdzie innowacje są prawdziwie praktykowane. Czynnikiem ograniczającym jest położenie ekomuzeum daleko od uniwersytetów i trudno jest studentom łatwo do niego dotrzeć. Elementem, który trzeba wprowadzić są stypendia i szkolenia z udziałem szkół specjalistycznych, w celu wzmocnienia dialogu pomiędzy środowiskiem naukowym i ekomuzeum.

Dziedzictwo ekomuzeum jest postrzegane jako proces i jest analizowane narzędziami antropologicznymi, etnograficznymi i stosowanymi do procesów partycypacyjnych. W przypadku opowieści o dziedzictwie, w początkowej fazie istotna jest analiza teoretyczna i literacka w celu wybrania narzędzi narracji. Na przykład Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców zostało powołane w sposób partycypacyjny. Na początku, rozpoczęto od mapowania działań odnoszących się do miejsca pracy z pomocą byłych wytwórców noży, następnie kilka Roboczych Stołów się odbyło z udziałem lokalnej społeczności w celu organizacji wystawy. Dodatkowo, do Roboczych Stołów, które angażują bezpośrednio mieszkańców, wykorzystano faktycznie praktyki muzeologiczne, przy tworzeniu wystawy, które można zastosować bez ścieżki przypominającej proces ciągłości pamięci przeciwny do opowieści dydaktycznej.

Dzięki wystawie, ekomuzeum wzmocniło swoją wiodącą rolę, również dążąc do przywrócenia społeczności innowacji poprzez interaktywność. Ekomuzeum zostało przeanalizowane przez kilku studentów w ramach przygotowywania przez nich doktoratów i studenci podyplomowi współpracowali aktywnie we wdrożeniu Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców.

Projekty badawcze dotyczące ekomuzeum zajmują się dwoma tematami: prehistorią, archeologią i katalogowaniem. Ponadto, mamy projekt „wyżyny” z Fundacją Pittini. Innym projektem jest “Ponowne uruchomienie połączeni”, o tematyce krajobrazowej, obejmuje badanie dawnych map aż do naszych czasów i studia nad tworzeniem szlaków i badań. Projekt uwzględnia też analizy GPS oprócz szkolenia uczniów. Przykładem działań na rzecz środowiska akademickiego i ludności jest projekt Mele Antiche, który angażuje społeczność i Uniwersytet w Padwie. Poza tym są projekty z uniwersytetami dotyczące tworzenia map i istnieje możliwość dla studentów uniwersyteckich na uzyskanie stypendium w ekomuzeum. Publikacje naukowe są rzadko wydawane, chociaż niektórzy członkowie ekomuzeum publikują czasem artykuły. 

Ekomuzeum jest również innowacyjne w zakresie wykorzystania strony internetowej i mediów społecznościowych, na których jest wiele interaktywnych informacji, takich jak mapy i instruktaże wideo. Ponadto, ekomuzeum ma pięć serii wydawniczych, podzielonych tematycznie i planuje szóstą obejmijącą komiksy

Ekomuzeum Lis Aganis angażuje swoich członków do projektu, w którym aktywnie współpracuje, pod tytułem „Muzeum Dolomitów”. Projekt, obecnie jest jego druga edycja, ma na celu opowiedzenie we wszystkich aspektach historii obszaru Dolomitów. Jednym z tematów, bardzo interesującym i angażującym, jest #VocidellaMontagna (Głosy z gór). Zaproszenie Muzeum Dolomitów dotyczy słuchania, nagrywania i udostępniania różnych odgłosów, które stanowią doświadczenie mieszkańców Dolomitów. Projekt Muzeum Dolomitów ma interaktywną strone internetową, na której użytkownik jest zaproszony do uczestnictwa, ma też różne trasy online (z narzędziami audio i kodem QR).

6. Cele rozwoju zrównoważonego (SDGs)

Liczba Celów Zrównoważonego Rozwoju, które są uwzględnione w działaniach ekomuzeum
14
Preferencyjne Cele Zrównoważonego Rozwoju (SDGs)
Zrównoważone miasta i społeczności, Dobre zdrowie i jakość życia

Projekty/działania odnoszące się do SDG

PROJEKTY / DZIAŁANIAKRÓTKI OPISSDGREZULTAT
Projekt PASSIparoleJest to projekt, który narodził się podczas Roboczego Stołu dotyczącego Map Krajobrazu i Społeczności, zaplanowany w celu odkrywania obszaru w towarzystwie ludzi ze Społeczności. Celem projektu PASSIparole jest osiągnięcie różnych faz podczas „wolnego” spaceru, podziwiając krajobraz i zachęcając do dialogu między uczestnikami. Poza tym działacze ekomuzeum, kustosze muzealni i lokalni mieszkańcy, odwiedzający są także mile widziani ze strony muzyków, poeci i aktorzy. Wszystko zwykle kończy się degustacją lokalnych produktów. Całe wydarzenie jest dokumentowane fotograficznie lub nagrywane w celu promocji dziedzictwa terytorium w mediach społecznościowych.3Dobre samopoczucie ludzi
Projekty ze szkołamiEkomuzeum prowadzi różne projekty edukacyjne we współpracy ze szkołami.4Aktywne szkolenia dzieci
Projekty mające na celu podniesienie świadomości na temat przemocy wobec kobietSpotkania i animacja5Świadomość przemocy w stosunku do kobiet
Projekt: Woda z ArpąProjekt z Arpą, spółką zarządzającą wodą6Świadomość użytkowania wody
Warsztaty ze szkołą BalthazarRóżne projekty organizowane we współpracy z lokalną szkołą.7Aktywne szkolenia naukowców
Ochrona Slow FoodKorzeń La Pittina, promocja lokalnych klopsików8Ochrona lokalnych produktów i tradycji kulinarnych
Działania z Salamandre SRLSalamandre jest towarzystwem, które aktywnie współpracuje z ekomuzeum9Tworzenie ofert pracy.
Współpraca z lokalnymi producentamiWspółpraca z lokalnymi producentami w celu zakupu usług I lokalnych produktów12Promocja lokalnej tożsamości i produktów, poprawa lokalnej gospodarki
Promocja zrównoważonej mobilności w ekomuzeumZmnieszenie konsumpcji w biurze, Zakup samochodów z dieslem, Zachęta do spacerów13Poniesienie świadomości na temat zrównoważonej mobilności
Współpraca z Legambiente przy realizacji projektów PassiParole i MagrediSzlaki tematyczne pozwalające odkryć terytorium15Odkrycie terytorium I wzmocnienie lokalnej tożsamości; aktywne szkolenia dla naukowców
Inna aktywizacja Spotkania konsultacyjneSeminaria na różne tematy16Nowa świadomość dotycząca różnych tematów
Współpraca z Università di Udine i Dolomiti ParkWspółpraca z Dolomiti Park i uniwersytetamiWspółpraca z różnymi instytucjami w celu osiągnięcia celów
Projekt MagrediProjekt Magredi ma na celu wzmocnienie terytorium I jest realizowany z wieloma aktorami lokalnymi17Ochrona lokalnego środowiska

Celem strategii ekomuzeum jest uczynienie społeczności lokalnej głównym bohaterem dynamiki lokalnego zrównoważonego rozwoju. Wszystkie działania prowadzone przez ekomuzeum są rozwijane w celu wzmocnienia poczucia przynależności społeczności i dostarczenie im narzędzi do promowania terytorium w sposób niezależny. Cele Zrównoważonego Rozwoju są także obecne w działaniach edukacyjnych, wystawach, a preferowanymi przez ekomuzeum celami ekomuzeum są: zrównoważone miasta i społeczności i dobre zdrowie i jakość życia.

Przykładem dobrego zrozumienia działań kompleksowo zrównoważonych jest projekt Magredi. The Magredi są obszarem zachodnim wyżyny Friuli, zlokalizowanym w punkcie wyżyny, skąd wody strumieni Cellina i Meduna spływają do warstwy wodonośnej. W tym miejscu występuje ogromna różnorodność flory i fauny. Ekomuzeum, we współpracy ze szkołą podstawową Vivaro, organizuje eksplorację in situ dla dzieci I dorosłych w celu wzmocnienia ich poczucia przynależności i tożsamości. Następnie, nauczyciele, poprzez didattica situate (zlokalizowane szkolenie) mogą wytłumaczyć różne przedmioty szkolne powiązane z Magredi (nauka, geografia, historia). W ten sposób, ludzie odkrywają swoje terytorium i nauczyć się brać je pod opiekę i chronić, ale także cieszyć się nim w zrównoważony sposób.

7. COVID-19

Ogólnie, główna szkoda, spowodowana przez pandemię ekomuzeum byłą dwojaka: po pierwsze zewnętrzna związana z działalnością gospodarczą, następnie wewnętrzna związana z zamknięciem stowarzyszeń i konsekwentnym niszczeniem kapitału ludzkiego.

Niektóre pozytywne apekty powiązane z pandemią:

  • Koncepcja nowych mechanizmów projektowania
  • Zwiększona współpraca pomiędzy stowarzyszeniami
  • Nacisk na wykorzystanie nowych technologii, takich jak spotkania online, wykorzystywane także przy okazji niektórych spotkań
  • Monitorowanie działań
  • Koordynacja i stosowanie tego samego języka, który poprawił komunikację
  • Realizacja strony internetowej.

Pandemia miała również wpływ na różne sektory działań ekomuzeum w różny sposób. 

W przypadku działań ekomuzeum związanych z głównym miejsce, którego gospodarzem jest Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców, pandemia była niszczycielska. W szczególności, w związku z sytuacją zdrowotną, inauguracja wystawy w Muzeum Sztuki Kowalskiej i Sztućców została odwołana; innowacja nie mogła wynagrodzić działaniami online w wizyt do muzeum. Negatywnymi efektami pandemii była stała niepewność tego, co należy robić, rozpacz, śmierć wielu lokalnych rzemieślników, strażników pamięci i brak jasnych wskazań. Jednakże, sytuacja umożliwiła przystosowanie wystawy zgodnie z potrzebami wykorzystani; w rzeczywistości muzeum zaczęło pełnić funkcję przestrzeni, która może być używana w płynny sposób, z ogromnymi przestrzeniami o różnych wyjściach i wejściach. Podczas lockdownu, zespół był w stanie pracować udzielając sobie moralnego wsparcia. 

Pandemia sprzyjała też mechanizmom empatii, faktycznie, przykładano wartość do małych grup, do dialogu, żeby być bliżej ludzi. stan zagrożenia był okresem obserwacji i refleksji: na początku roku 2020 było twórcze milczenie, które zmieniło się w produktywne milczenie, służące ponownemu przemyśleniu organizacji i tożsamości muzeum.

Autorstwa

Lisa Pigozzi, Nunzia Borrelli, Raul dal Santo, Silvia Dossena, Lucia Vignati

Koordynatorzy Naukowi

Leandro França, Barbara Kazior, Óscar Navajas, Manuel Parodi-Álvarez, Lisa Pigozzi, Raul dal Santo, Julio Seoane, Maristela Simão